Miriam De Backer

Mijn persoonlijk verhaal gaat helemaal terug tot bij het prille begin!

Mijn ouders waren namelijk erg fier een flink etertje te hebben als baby en kleuter. Als kind zette ik het ingeslagen eetpatroon verder en al gauw namen mijn vormen ook ‘flink’ aan. Op mijn twaalfde begon ik er zelf last van te hebben en voelde ik me een buitenstaander op school. De onaardige opmerkingen van schoolgenootjes waren dan ook erg pijnlijk. Alles deed ik eraan om te bewijzen dat mijn gewicht geen belemmering was om me vrij te kunnen bewegen. Zo bereidde ik me thuis steeds voor op de turnles om geen dom figuur te slaan en dat lukte me aardig, want ik eindigde steeds bij de top 3 van de klas.

Het was ook toen dat mijn strijd tegen mijn overwicht voor het eerst begon met het gekende jojo-effect als constante hierin. Ik hongerde mezelf volledig uit om me daarna weer mateloos over te geven aan alle mogelijke zoetigheden. Na mijn zwangerschap van een tweeling, viel ik voor het eerst af zonder diëten, maar ook dit kon ik na verloop van tijd spijtig genoeg niet vasthouden, wat me weer bij een nieuw dieet bracht. Werkelijk, ik heb kledingstukken in alle maten thuis!

Toen onze familie getroffen werd door een bijzondere erfelijke ziekte langs de kant van mijn echtgenoot, ging al mijn aandacht naar hem én naar onze kinderen, waarvan men vermoedde dat ook zij de ziekte zouden kunnen dragen. Ons hele gezin draaide om deze situatie, waardoor diëten echt niet meer op mijn TO DO-lijstje stond. Pas toen uiteindelijk, na de nodige testen, bleek dat mijn man noch mijn kinderen de ziekte hadden, kon ik me weer op mezelf concentreren.

Ik besloot een erg zwaar proteïnedieet te volgen en verkreeg hiermee een ongelooflijk positief resultaat. Aangezien het zo zwaar was, wist ik dat ik geen twee keer zulk een dieet zou kunnen volhouden, vandaar dat ik dan ook gedurende 8 jaar enorm op mijn eten lette...tot de menopauze toesloeg! In het begin viel het aantal bijgekomen kilo’s nog mee, maar toen ik een hormonengel voorgeschreven kreeg om mijn steeds erger wordende opvliegers te bestrijden, liep het fout! Ik voelde me namelijk erg opgeblazen en stortte me in mijn aloude eetgewoontes!

Toen de weegschaal 87 kilo aangaf, ging er een alarmbel af in mijn hoofd en zocht ik professionele begeleiding bij diëtiste Linda Spinoy. Zij leerde me het EQ3 Programma kennen. Ik ben nu iets meer dan twee maanden ver in het Programma en verloor reeds 10 kilo. Dankzij de steun van Linda Spinoy, de extra Equilibre3 informatie die ik via infoblaadjes meekrijg, haar kook- en andere tips én uiteraard ook dankzij het mooie resultaat op zich, hou ik moedig vol. Ik lijd ook geen honger met de Equilibre3 shakes, ondanks dat ‘de zin’ wel aanwezig blijft. Maar dankzij mijn mentor, geef ik me er niet langer aan over en denk ik eerst goed na: heb ik wel honger of is het zin? En vanwaar die zin? Is het nu een eetmoment? Enzovoort... Als er zich dan toch eens een gelegenheid voordoet waarbij ik me niet aan het programma kan houden, probeer ik er ten volle van te genieten en leg ik mezelf op de dag erna weer zonder excuses aan mijn shakes te beginnen. Ik ben blij dat ik Equilibre3 heb leren kennen, want zonder de shakes én de fantastische begeleiding van mijn mentor zou de weegschaal nooit -10 kilo aangeven! Toch besef ik ook heel goed dat ik er nog lang niet ben. Mijn vetpercentage moet nog aardig zakken, maar samen met Linda en Equilibre3 zal ik mijn streefgewicht bereiken.

Om met de woorden van Obama af te sluiten: “Yes, we can!”

Naam is fictief op vraag van cliënt